Merkelbeek,
juli 2002

En zo ben je weer thuis. Echt weer effe wennen aan alles... Mijn vorige verslag
eindigde bij Kuala Lumpur, dus vanaf daar ga ik het verslag afmaken...

Na Kuala Lumpur de bus gepakt naar de oostkust van Maleisië, naar de Perhentian
Islands. We reden door het binnenland, waar je weer het "echte" Azië kon zien:
staalplaten-huizen, omgeven door grote vuilnishopen, waar de apen en ratten naast
zitten, die bijna onder de bus komen.

Die provincie aan de oostkust is de meest strenge moslimprovincie
van Maleisië. Toen we er aankwamen hadden we dus erg veel lol toen de mensen
ons (en daar bedoel ik dus vooral Claudia met haar blonde haar mee) dingen
nariepen op straat. Niet veel later kwamen we langs een bord waar groot op
stond dat alle vrouwen verplicht waren hoofddoeken en benenbedekkende kleding
te dragen. Claudia had geen van beide, dus was het tijd om snel wat om te
doen...

De meeste mensen kennen de Perhentian Islands wel. Het zijn dus zo ongeveer
de mooiste eilanden van Maleisië (en Thailand). Toen we er in een houten
bootje aankwamen wisten we ook niet wat we zagen. Je kon gewoon 10 meter
de zee in kijken naar de bodem, waar allemaal grote tropische vissen zwommen
en waar veel onaangetast en kleurrijk koraal was. Perfect om te snorkelen
dus. De stranden waren ook super. Hagelwit met daarachter meteen palmbomen
en houten hutten (wat dus weer onze strandaccommodatie was). Het was er zo
mooi dat we besloten om er misschien wel een week te blijven. Daarvoor hadden
we dus wel wat meer geld nodig (we hadden nog maar geld voor 2 dagen). Als
snel kwamen we erachter dat de eilanden nog steeds zo ongerept waren dat
er geen pinautomaten waren en het zelfs niet mogelijk was om met creditcard
te betalen. Zelfs elektriciteit was niet 24 uur per dag te garanderen...
Dus na 2 dagen zonnen en snorkelen waren we dus weer genoodzaakt ons eiland
te verlaten. We hadden nog ruim een week over voordat we terug moesten naar
huis, dus besloten we om die tijd te spenderen in Noord Thailand, waar we
dus nog niet waren geweest. Een taxi gepakt over de grens (was makkelijker
dan 2 uren in de bus en het kost toch niks) en na het invullen van de vele
papieren en de gebruikelijke SARS-check waren we weer in Thailand. In de
Lonely Planet las ik dat er een VIP-bus rechtstreeks naar Bangkok vertrok.
Dus wij weer voor een paar euro 14 uren in de bus, in onze luxe "bankstellen"
met eten en drinken erbij....

In Bangkok aangekomen zijn we meteen doorgegaan naar de "floating markets"
in Nakhon Pathon, waar de locals op kleine riviertjes allerlei dingen verkopen.
Wij hadden er ons eigen bootje gecharterd en ertussendoor gevaren. Was wel
lachen.
De dag erna zijn we naar de bekende "Bridge over the river Kwai" geweest,
die door Amerikaanse gevangenen tijdens de tweede wereldoorlog is gebouwd.
Daar hadden we de laatste bus terug gemist en hebben we een "taxi" gepakt
(was een soort pick-up waar je achterin 2 banken had), waar we voor een bijna
2 uur durende rit na een beetje handelen voor 10 euro in konden. De taxichauffeur
had de dag van zijn leven en bedankte ons na de rit minstens 6 keer...

Hierna was het tijd om richting noorden te gaan en zijn we gestopt in Ayutthaya
voor een beetje cultuur. Deze stad staat vol met oude ruines van oude boeddha
tempels en kloosters. Was erg mooi om allemaal te zien, maar de hele dag
met de fiets rijden in de 36 graden was minder. Ik heb die dag zeker 8 liter
water moeten drinken, maar het was het wel waard (zie foto's).

Hierna wilden we naar Chiang Mai gaan (in het verre noorden van Thailand,
dus tijd om de malariatabletten tevoorschijn te halen). Na 3 uur lang wachten
op de bus in een bloedheet busstation was er eindelijk een bus die nog een
paar plaatsen over had, tenminste, als we de slapende Thai wakker maakten
die op al die plaatsen lag. Maar na een paar keer flink duwen en trekken
konden we zitten...
Na deze 10 uur durende busreis kwamen we aan in Chiang Mai en vonden we dat
we wel een keer een "duur" hotel hadden verdiend. Voor 9 euro zaten we in
een 4-sterren hotel, waar we een kamer kregen die dubbel zo groot was als
onze huiskamer, met kabel TV, koelkast, bankstellen en de alles erop en eraan.
En er zat ook nog uitgebreid ontbijtbuffet inbegrepen. Eenmaal gewend aan
deze luxe, en na een uurtje zwemmen in het zwembad, zijn we naar de bekendste
markt van Thailand gegaan; de Night Bazaar van Chiang Mai. Dat is een markt
waar echt alles te koop is en die tot in de nacht doorgaat. Ik heb daar wat
kleding en een opgezette Thaise spin (van 15 cm doorsnede) gekocht.
Op de laatste dag hebben we nog een Thaise massage gehad met voetreflex-massage,
van 3 uren lang. Dit kostte maar weer 7 euro en het was echt elke euro waard.
Ik voelde me als herboren. Zeker aan te bevelen voor mensen die naar Thailand
gaan.

Na Chiang Mai weer richting de kust gegaan voor onze laatste bestemming,
het eiland Ko Samet. Het was een heel mooi eiland met mooie stranden, met
als enige nadeel veel zwerfhonden. Deze keer werd op het strand mijn portemonnee
gestolen door een hond! Ik had de portemonnee naast me liggen op het strand
en op een gegeven moment hoorde ik iets achter me en toen ik keek ging een
hond er met mijn portemonnee vandoor. Na een paar minuten als een idioot
achter die hond op het strand hebben aangerend, heb ik hem eindelijk kunnen
overmeesteren en mijn portemonnee terug kunnen pakken. Maar zoiets gaat bij
mij natuurlijk nooit zonder problemen. Een paar jaar terug waren bijna al
deze honden besmet met hondsdolheid. Pas sinds enkele jaren zijn ze ze allemaal
proberen te vaccineren, maar er zitten er natuurlijk altijd nog bij zonder.
En natuurlijk had die hond mijn beurs niet teruggegeven zonder mij ook even
te moeten bijten. Ik dus naar de doktor gegaan daar, maar die zei dat de
kans op besmetting zo klein was dat ik geen spuiten hoefde te krijgen. Tot
nu toe leef ik nog...
Na de laatste avond op het strand te hebben gegeten (er was een restaurant
die kleine tafeltjes op het strand had en waar je gewoon op een kussen in
het zand kon zitten) was het tijd voor de laatste reis binnen Thailand, terug
naar Bangkok om daar 2 dagen later het vliegtuig naar Hong Kong te pakken
en dan meteen door naar Amsterdam.

Na een emotioneel afscheid van Claudia waren MIJN avonturen nog net niet voorbij.
Doordat ik hierdoor het vliegtuig naar Hong Kong maar net had gehaald, had ik toen
ik ging zitten mijn paspoort maar snel even in het vakje van mijn stoel gestoken
en ondertussen mijn riem omgedaan enzo. Normaal doe ik zoiets dus nooit en
toen ik in Hong Kong bij de douane kwam en mijn paspoort niet meer kon vinden,
ging er dus meteen een lichtje branden. Ik weer snel teruggerend naar de
gate waar het vliegtuig stond, bleek die al op slot te zijn. Maar gelukkig
stond er nog een steward die de deur nog kon open maken en zijn we allebei
teruggerend het vliegtuig in. En net voordat de schoonmakers erbij waren,
zat tot mijn grote opluchting het paspoort nog steeds in datzelfde stoelvakje...
Nou ging het me niet direct om het geld van een nieuw paspoort (ik had best
nog wel een paar daagjes in Hong Kong willen blijven als dat moest) maar
ging het me vooral om de stempels en visums van alle landen waar ik ben geweest,
die erin zaten.
Maar eind goed al goed. Alhoewel, het einde kon iets beter, want toen ik
in Schiphol na een 12 uur durende vlucht mijn backpack wilde pakken, bleek
er een technische storing te zijn waardoor ik nog ruim 3 kwartier op mijn
backpack heb staan wachten...

Maar nogmaals, eind goed, al goed. Ik heb prachtige ervaringen achter de
rug die ik echt nooit had willen missen. Ontzettend veel dingen gezien, heel
veel verschillende mensen ontmoet, al met al ervaringen die ik de rest van
mijn leven nooit meer zal vergeten.

Om het af te sluiten hou ik het maar bij:

JE LEEFT MAAR ÉÉN KEER, DUS NO WORRIES AND ENJOY !


Rob

Het bordje in Maleisie: vrouwen moeten hoofddoek op en lange broek aan...

Een huis in Bangkok. Volgens mij staat het er nu niet meer...

Nog zo'n huis in Bangkok

In ons eigen bootje naar de floating markets

Ayuthaya, de stad van de oude tempels en ruïnes

Een oude monnik in één van die tempels

De Thaise kinderen die het haar van Claudia zo interessant vonden én die graag op de foto wilden...

En daarna kochten de jonge cassanova's 2 bloemen voor Claudia...

De Bridge over the river Kwai

Effe gaan winkelen... met de olifant...

Gebakken insecten, een delicatesse in Thailand

Toen ik ze wilde proeven, kwamen de Thaise mensen op me af, vragen of ze de insecten (in dit geval een schorpioen) op mochten eten

Zelf ook maar effe de Thaise keuken uitproberen. Beginnen met een sprinkhaan

Daarna een schorpioen

En dan nog wat wormen...

De foto's van de kakkerlak en een andere kever heb ik maar weg te laten, want die zijn gewoon te vies om te laten zien...

En last but not least, een paar seconden voordat ik definitief op weg naar huis was. Foto genomen door Claudia (die nog 6 uren moest wachten voordat haar vliegtuig vertrok).

Terug