Terug

Hong Kong,
31 augustus 2002

Vandaag is het eindelijk zover en is mijn reis begonnen. Ik ben vertrokken
met 10 andere backpackers, 5 meisjes en 5 jongens, naar Hong Kong. De 12
uur durende reis was me erg meegevallen. Je had je eigen TV met goede films
zoals Blade 2, Spiderman enz... Ook kon je op een kaart zien waar het vliegtuig
zich bevond en dergelijke dingen. we vlogen om een hoogte van 11 km met een
snelheid van ongeveer 1000 km per uur naar Hong Kong. Doordat we met de wind
in de rug deze snelheid konden bereiken duurde de vlucht ruim een uur korter.
Een flinke meevaller dus. Je kon bij de Chinese stewardessen (heel apart)
gratis zoveel eten en drinken bestellen als je wil. Ook alcohol. Zo hebben
we met z'n allen de reis goed doorstaan...

Om 7 uur 's morgens, lokale tijd, werden we op het vliegveld van Hong Kong
opgehaald door de eigenaar van het guesthouse waar we die dag zouden verblijven.
Zijn naam was Charlie Chan. Het was een mannetje van niet meer dan 1.50 meter,
witte Nikes op zijn "nette" broek, een gezicht van Kermit de Kikker met een
smile van oor tot oor. Hij bracht ons naar de bus die ons zou brengen naar
het centrum van Kowloon, waar het guesthouse lag. Kowloon is het vaste land
boven het eiland Hong Kong.

Charlie Chan

Onderweg zag ik de raarste dingen, van krottenwijken tot dure wolkenkrabbers,
stalletjes met eten, nep Rolexen en de stellages langs de wolkenkrabbers die
daar van bamboe worden gemaakt in plaats van metaal. Waarom dat is weet ik
nog steeds niet. Maar dat was wel met meer zaken in Hong Kong. In ieder geval
kreeg ik hier pas echt het gevoel dat ik ver weg was van Nederland.

Toen ik de bus uitstapte besloeg mijn bril spontaan van de hoge vochtigheid
daar. De warme lucht viel als een baksteen op mijn hoofd. Niet veel later
rook je de typische Hong Kong lucht: een mengeling van rubber, uitlaatgassen
en eten.

Hong Kong overdag

Lopend tussen het guesthouse zag ik dat daar werkelijk alle straten
waren volgehangen met reclameborden, boven me en naast me.
Het guesthouse zelf was ook weer typisch Hong Kong. Hele kleine gangetjes,
de lift was letterlijk een stalen kooitje van een vierkante meter waar
ik elke keer hoopte dat die niet vast kwam te zitten. De kamer die ik voor
mezelf had was normaal volgens Hong Kong begrippen: alleen een bed van 1
bij 2 meter, waarboven een wasbak hing, een ruimte om te staan van 1 vierkante
meter, een badkamer van ongeveer 1 vierkante meter waar een douche, toilet
EN wasbak in zat. Om te douchen moest je dus half boven het toilet en wasbak
hangen. En als je de douche te hard aanzette, stroomde het water onder de
deur door onder mijn bed.

Hong Kong 's nachts

Uit de "koude kraan" van de wasbak kwam alleen
maar lauw water. Al het water had er trouwens een heel aparte geur, net zoals
de airco die rook alsof de vorige bewoner zijn oude sokken erin had gegooid.
Helaas moest de airco toch aanblijven, anders was je binnen 5 minuten weer
aan het zweten. Al met al dus niet bepaald luxe op de 4 vierkante meter.
Het enige voordeel van dit guesthouse was wel dat Charlie Chan zei dat hij
mijn visum voor China en Tibet kon regelen voor 60 gulden en een pasfoto...
Een visum voor Tibet is normaal heel moeilijk te krijgen, dus dat is nu wel
makkelijk.

De rest van de dag heb ik wat geslapen en ben ik met de groepsgenoten naar
Hong Kong eiland gegaan, waar we de bus en tandradbaan naar "The Peak" hebben
genomen. Tot ongeveer 400 meter hoogte waar we een prachtig uitzicht hadden
over de skyline van Hong Kong.

's Avonds zijn we teruggegaan naar het vliegveld voor de 8 uur durende reis
naar Sydney.
Samengevat was Hong Kong een geweldige ervaring in een heel andere cultuur.

Hong Kong skyline vanaf "The Peak"

Terug