Terug

Cairns,
3 oktober 2002

Na een 2 uur durende busreis vanuit Mission Beach kwam ik enkele dagen geleden
aan in Cairns. Toen ik uit de bus stapte kwamen er meteen 20 mensen op me
af die allemaal met aanbiedingen kwamen om ze in hun hostel te krijgen. Op
een gegeven moment werden ze heel lastig toen ze met 20 man om me heen stonden
"9 dollar, one night" en "free beer in our hostel" en heb ik na een enkele
woordenwisseling gezegd dat ze het konden bekijken met hun hostels en ben
ik zelf maar de stad in gelopen om met behulp van mijn Lonely Planet een
hostel in de buurt te vinden waar ik kon slapen.
De dag erna ben ik weer naar een ander hostel gegaan, omdat de kamers van
dit eerste hostel veel te klein waren en het hostel daarom eigenlijk veel
te duur was.
Het volgende hostel (een paar meter verder) was 10 keer beter en heb ik daar
dus geboekt voor de rest van mijn verblijf in Cairns. Deze dag heb ik ook
weer een duiktocht geboekt.
's middags kwam ik bij het zwembad van het hostel een Australisch Meisje tegen
die me een biertje aanbood. Dit ene biertje werd later een doos bier van
24 flessen die we dezelfde middag samen met een japanner hebben opgedronken.
Het is bekend dat japanners niet goed tegen alcohol kunnen en dit uitte zich
al gauw toen hij na die doos wilde gaan zwemmen in het zwembad maar niet
had gedacht dat hij al zijn kleren nog aanhad. Ook had hij in zijn broekzak
zijn beurs en telefoon die hierna dus niks meer waard was.
's avonds zijn we met ons internationale gezelschap (in totaal 2 Australiërs,
waaronder de eigenaar van het hostel) 2 Nederlanders, een Duitser en 3 japanners)
uit geweest naar een disco waar de Miss Backpacker verkiezing was en hebben
we een hele lange nacht gehad.
Het bleek dus achteraf dat Cairns gewoon precies het Salou van Australie
is. Elke avond feest, heel veel jongeren, proppers enz...

De dag erna ben ik gaan duiken, met de goedkoopste duikreis die ik kon vinden.
Ik kwam er al snel achter waarom dat zo was. Het bootje was erg klein en
op de ruwe zee moesten daarom 7 van de 13 mensen overgeven en de bemanning
bestond uit 3 jongens die allemaal een schroef los hadden. Volgens hun hadden
ze een vergunning voor het hele rif en gingen we daarom overal naartoe, terwijl
je normaal maar een vergunning krijgt voor een klein stukje. Ze hadden dus
waarschijnlijk helemaal geen vergunning.
Het duiken zelf ging helemaal zonder regels. Spring er maar in als je wil
en zwem maar waar je naar toe wil.
Ik had besloten om samen met 1 van de bemanning die het rif kende en een
Duits meisje te gaan duiken. Onder water deed men alles wat niet mag, wat
eigenlijk wel voor de leukste duik ooit zorgde.
We hebben onder water met zeekomkommers naar elkaar gegooid, onze hand in
die grote mossels (Giant clams) van anderhalve meter gestoken omdat de "duikinstructeur"
beweerde dat dat hetzelfde voelde als..........
Ik heb er gezwommen met een reuzenschildpad, koraal gevoeld, een clownfish
gevangen in mijn hand terwijl de instructeur ze voerde met kip, enz...
ik moet wel zeggen het rif was mooier als wat ik had gedacht. Het water was
28 graden en het water was er soms zo laag dat je gewoon op kleine zandeilandjes
van enkele tientallen meters lang kon gaan liggen, midden in de oceaan.
's avonds zijn we met dezelfde groep als de dag ervoor naar een disco geweest
waar de Miss Body paint verkiezing was. Weer een lange en zware avond...

Vandaag vlieg ik naar Darwin, waar ik naar het Kakadu National Park ga en
dan via Alice springs naar Melbourne of Sydney ga om er 2 maanden te werken...

Het feestgezelschap

The Woolshed

Terug